Une page, en patois local, écrite et racontée par notre ami Maurice Fraysse. ***
M’an adu un sanviche qué, bade qué badaras, moun dentier ere pas proun gran ! « Pichote, de qué i a tant aqui dédins ? »
« O fan de pié ! Podé pas manja aco, aï jamaï manja tant de saloupa¨é. Vole pas manja des hormones, des géhènes des kécheupes et des américounïé ». « Mais, papet, ça se passe comme ça chez Magdo »
« O couquinasse ! Mont’eï aquèle Mado qué i é digué dous mots ! Eben la Mado l’aï pas viste. M’en fa un tas de conté e de gran discours que i aï ren coumpres, mais la Mado, l’aï pas viste. Crese que a tant vergougno de sa biasse que voou pas sourti de darrié si fourneu. Tan ben, ma pichotte a esta countente : i an baä un arleri, une counnaïé, un pokémon, crèse. Alors i aï dit a ma péquélette : « Vuole pus entendre parla d’aquele sartan de Mado que voou empouisonna, lou cos que ven annem manjà chez José Bové
|